>เนื้อหาแต่ละเล่ม มีประเด็นเด่นมุ่งเน้นความสนุก จูงใจให้เด็กติดตามเป็นสำคัญ
>จัดแบ่งออกเป็นระดับ เริ่มตั้งแต่ระดับ ๑, ๑+, ๒, ๓ และ ๔ ในแต่ละระดับมีจำนวนเล่ม ไม่เท่ากัน ระดับและอายุที่เขียนกำกับไว้ เป็นเพียงการกำหนดคร่าวๆ แต่ในการใช้จริง ต้องเลือกใช้ให้เหมาะสมตามระดับความสามารถของผู้อ่าน
>หนังสือประกอบไปด้วย “ตัวช่วย” และ “ความท้าทาย” ในการอ่าน เพื่อทำให้เด็กรู้สึกว่า การทำความเข้าใจเรื่องนี้ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยากจนเกินไป ความท้าทายหลักคือ “การอ่าน สะกดคำ” ตัวช่วยหลักคือ “ภาพ” เด็กจะทำความเข้าใจกับภาพ แล้วจึงมาลองอ่านตัวหนังสือ ด้วยการคาดเดาคำให้ได้ใจความตามภาพ บางครั้งตัวช่วยคือ การซ้ำประโยค เพื่อลดภาระการอ่านให้เหลือประโยคละ ๑ คำ หรือใช้คำพ้องเสียงเพื่อให้อ่านสะกดคำ จากเสียงที่พ้องกัน
>ระดับความยากทางภาษา เริ่มตั้งแต่ไม่มีคำ (ฝึกอ่านภาพ) ฝึกอ่านคำ ฝึกอ่านพยางค์ ฝึกอ่านประโยค และฝึกอ่านประโยคที่ซับซ้อน คำยาก และเครื่องหมายสัญลักษณ์ ตามลำดับ
>เรื่องราวมีความยากและซับซ้อนขึ้นตามระดับด้วยเช่นเดียวกัน
>ใช้ตัวละครกลุ่มเดียวกัน และสลับกันมีบทบาทในการดำเนินเรื่องราวแต่ละเล่ม
>ตัวละครมีลักษณะตามความเป็นจริง ไม่ได้มีพฤติกรรมดี หรือแย่ไปหมด
>เรื่องราวมักมีปมปัญหา และเด็กๆ เป็นผู้แก้ปัญหา เสริมสร้างทัศนคติที่ดีต่อตัวเด็กเอง
>สอดแทรกคุณค่า คุณธรรม จริยธรรม วัฒนธรรมของสังคมไทยผ่านเนื้อหาและภาพ
>ตัวหนังสือไม่ได้บรรยายเหตุการณ์ หนังสือจึงช่วยกระตุ้นให้เด็กต้องตีความ
>มีความแตกต่างจากหนังสือภาพ หนังสือนิทานที่เราคุ้นเคย ซึ่งมีการบรรยายเหตุการณ์
แหล่งข้อมูล FB อ่าน อาน อ๊าน